donderdag, februari 25, 2010

 

Collages d'hiver 13

Heavenly fruit; Hemels fruit. Klik op het plaatje voor een vergroting. Copyrigth Villa La Repubblica 2010

Labels: ,

  • CONTACT
  • Facebook
  •  

    Doe een wens bij een put of val erin 029


















    in het zwarte gat

    ik neem mijn fototoestel mee
    het moet daar wel fantastisch zijn
    elkaar te zien
    waar zal het daar op lijken
    is het soms als in de hemel
    is het als het einde
    van The Meaning of Life
    of is het als de onderwereld
    waar we Eurydice zien
    terwijl zij bloemen plukt
    - dat doet zij meen ik volgens Gluck
    of Monteverdi -
    of zal Osiris ons ontvangen
    en ons uiteen zetten hoe
    wij ons bij elkaar kunnen houden
    bij god wat zou dat heerlijk zijn


    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • zondag, februari 21, 2010

     

    Mouse speak 06

    Reworking of this picture. Click on the picture to enlarge. Copyright Villa La Repubblica 2010.

    As i pointed out in Mouse speaks nr. 4 and 5 letting my search engine do the dirty work poses some unexpected problems in finding useful pictures to rework. Letting the engine search on ‘aa’ brought me the pictures for Mouse speaks 4 and 5 from a Turkish website. It also brought me some pictures of the theatre group of the University of Michigan Dearborn.

    I don’t know what it has to do with ‘aa’ but pictures of actors and stage scenes may be interesting. I chose this particular picture because of the shadow and the two very different characters.

    I don't know what the play and this particular scene are all about. Anyway, i thought the actress’s bath-wrap had the wrong colour. Cocooning her in dark blue would also make up for having her legs cut off in the original picture (which has its shortcomings) and it would give her a Maria-like look. Further on the best thing to do was to heighten the drama.

    I have been thinking of doing something about the wall in the background. Adding an open window where the white figure has come through, even giving him some angel’s wings. But i soon skipped the idea, the picture would lose content instead of gaining it.

    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • zaterdag, februari 20, 2010

     

    Van niets naar nergens 18


    Grotere kaart weergeven

    Chunga zoals het er nu uitziet. De school is sinds 1986 behoorlijk uitgebreid. De grote diagonaal staande gebouwen zijn nieuw. Rechts van de school de huisjes voor het onderwijzend personeel. Het gebied ten Westen van de school is nu geheel bebouwd. In 1986 hield de stad daar op.

    Klik hier en scroll naar beneden om te zien wat vooraf ging.

    Na vier jaar keerde ik terug naar Lusaka. Ik kon logeren bij Godfrey. Ik had hem ontmoet tijdens de workshop in 1982. Hij was afkomstig uit de Copperbelt en zoon van een mijnwerker. Hij was naar Lusaka gekomen om er te studeren en werk te vinden. Wij hadden dezelfde leeftijd.

    In 1986 had hij al een gezin met drie kinderen, een jongetje en twee meisjes. Het jongetje was de oudste en was vijf. Het jongste meisje was nog een baby. Godfrey woonde met zijn gezinnetje aan de noordwestrand van Lusaka in de wijk Chunga in een klein ambtenarenwoninkje vlak naast de lagere school waar zijn vrouw les gaf. In het woninkje woonden ook nog drie jongere familieleden van Godfrey en zijn vrouw, die meehielpen in het huishouden.

    Godfrey had kosten noch moeite gespaard om mij te ontvangen, waardoor ik mij behoorlijk opgelaten voelde. Zo sliep ik in de kamer waar de broers normaal sliepen. De broers sliepen nu in de kleine keuken annex entree van het huisje. Hij had krullen gekocht met wierook die hij in mijn kamer liet branden om de muggen weg te houden. Je weet het immers maar nooit met die blanken, ze kunnen zo maar malaria krijgen. Hij had aardappels gekocht (“Irish potatoes” zoals ze heten in Zambia) want hij had begrepen dat Europeanen die altijd eten. En hij had zich er geheel op voorbereid dat ik toch flink wat maanden zou blijven.

    Zijn vrouw R. had er wat reserves tegen gehad. Zo’n blanke in je huis zou erg opvallen en naargeestige types zouden kunnen denken dat er wat te halen viel in de woning, of er zou mij zelf wat kunnen overkomen. Maar daar dacht Godfrey anders over. Ik moest gewoon niet in mijn eentje door de wijk heen zwerven. R. had zich erbij neergelegd en we konden het verder uitstekend met elkaar vinden. Ze vertelde me over haar dagelijkse beslommeringen tijdens het les geven, over waar haar familie vandaan kwam (uit Nakonde vlakbij de Tanzaniaanse grens), over het koken en over allerlei dingen meer.

    Het woninkje stond in een rijtje van huisjes, allemaal bestemd voor de onderwijzers van de lagere school. Ze waren allemaal lichtblauw en wit geschilderd, hadden een schuin golfplaten dak, een grote boiler aan de buitenkant voor het sanitair en een tuin waar de meeste onderwijzers groenten in kweekten, en daartussenin een erfje waar de kinderen speelden. Godfrey en zijn vrouw hielden de moestuin strikt gescheiden van het erfje in verband met slangen die de kinderen konden bedreigen.

    De huisjes keken uit op het schooltje, ook met golfplaten dak en met wit en lichtblauw geschilderde muren. Daarnaast was een sportveld waar gevoetbald werd met ballen, gemaakt van samengebonden plastic zakken of bandenrubber. Achter het schooltje hield de stad abrupt op. Er waren uitgestrekte grasvelden en verderop waren een farm, een kliniekje en een worstfabriekje.

    Het woonkamerraam met uitzicht op het westen - en dus op de zonondergang - was klein om niet te veel zonlicht en warmte binnen te laten. Zodoende was het altijd en beetje donker in het huisje. Het meubilair was sober: een kast, een kleine boekenplank met een bijbel, een boek over Kim Il-sung, wat boeken over onderwijs en wat zambiania. Verder een kleine lage tafel en twee zware, lompe fauteuils en een tweezitsbank, met verschoten violette lappen en met witte antimakassars op de dikke leuningen. Daar de kamer met drie deuren doorgang bood aan de logeerkamer, de gang en aan de keuken, was er weinig ruimte voor enige beweging. Niettemin werd iedere morgen het meubilair van de kant getrokken om de vloer aan te vegen en de dagelijkse oogst aan dode kakkerlakken op te ruimen. Ook werden regelmatig termietenbouwseltjes langs de wanden weggehaald.

    De woonkamer werd gebruikt om gasten te ontvangen, om gezamenlijk naar de radio te luisteren en om mannelijk bezoek met de heer des huizes te laten eten. De vrouw en de rest van het gezin aten in de keuken. Het eten werd gedienstig in de woonkamer in schalen aangeboden door R. of door één van de andere familieleden. Schalen, borden en bestek werden keurig in de rechterhand gehouden, de linkerhand om de rechterpols geslagen als om de aanbiedende hand kracht bij te zetten, de ogen werden deemoedig toegedaan, er werd geknikt en door de knieën gegaan. Godfrey, even jong als ik zelf maar heer des huizes, liet zich de plichtplegingen minzaam welgevallen. Ik wist mij er nauwelijks raad mee. Het was ook een buitengewoon vreemd verschijnsel dat ik af en toe – uit nieuwsgierigheid - aan R. vroeg hoe zij het eten had klaargemaakt of nu en dan vroeg of ik haar kon helpen. Deed zij het dan niet goed?

    Verder speelde het leven zich vooral buiten af. Buurvrouwen kapten er elkaars haar, de laatste buurtroddels doornemend, er werd maïs gewand voor de nshima, er werd huiswerk overhoord, de kinderen speelden er, er kwamen buren praten en een biertje meedrinken en ook alle andere werkjes en karweitjes gebeurden buiten. Binnen zijn, deed je alleen voor heel privéje zaken. Langdurig binnen zijn wekte enige argwaan bij de buren tenzij je studeerde of belangrijk bezoek ontving.
    Overdag tijdens de lunchpauze hingen de onderwijzers van de scholen wat bij elkaar rond op de erfjes en ook ’s avonds werd er bij elkaar op het erf veel gepraat en gedronken. Een oudere leraar was altijd bezig de Goede Boodschap uit te dragen – een vrijetijdspassering waar veel Zambianen zich aan bezondigen – en een jonge onderwijzer kwam ’s middags en ’s avonds even buurten bij Godfrey terwijl zijn vrouw – ook onderwijzeres – voor het eten zorgde. Hij nam dan meestal zijn kleuterdochtertje mee om met de kinderen van Godfrey te laten spelen.

    ’s Avonds tegen zonsondergang kwamen kinderen paraffine en melk verkopen. Je hoorde ze al van ver komen als ze “milkiiiiiii!” of “paraffiniiiiii!” riepen. En ook vlogen de vleermuizen af en aan rond de huisjes van de onderwijzers. Tussen het schuine golfplaten dak en het plafond was een loze ruimte die door de beestjes druk gebruikt werd als kinderkamer. ’s Avonds kon je ze horen piepen. De avonden waren kort. Er was weinig te doen in de buurt. Straatverlichting was er vrijwel niet en uitgaansgelegenheden waren er weinig, op wat beerhalls na. In die beerhalls kon hier en daar ook televisie gekeken worden. Godfrey had geen televisie. Het gezin had alleen een radio. Godfrey luisterde zo mogelijk ieder uur naar het nieuws zoals het de ware huisvader betaamde. Iedereen moest dan stil zijn. Het nieuws ging meestal over “his excellency President Kaunda” die een buitenlandse politicus had ontvangen, iets aanmoedigends tegen de bevolking had gezegd of bepaald had wat “the party and its government”van een bepaald probleem vonden. Op die manier kroop de grote wereld het huisje van Godfrey en zijn gezin binnen.

    De problemen van Zambia waren dan ook niet mis te verstaan in 1986. In de periode dat ik er was, werd de Zambiaanse kwacha vrijgegeven aan de geldmarkt. Iedere dag werd de waarde van de munt ten opzichte van de Amerikaanse dollar opnieuw vastgesteld. Dat was een ware ravage voor de Zambiaanse bevolking. In enkele dagen devalueerde de kwacha met tientallen procenten, de prijzen schoten omhoog en de lonen bleven daarbij achter. Kaunda’s premier Musokotwane liet niet na bij iedere openbare gelegenheid te benadrukken dat er vooral hard gewerkt moest worden door de Zambianen. Terwijl de Zambianen allang de gedachte verloren hadden dat je met werken ook iets kon verdienen.

    Ik kocht al vrij spoedig mijn eigen eten of vroeg een boodschappenlijstje aan R., want het was mooi dat Godfrey vond dat ik als een gast met alle égards behandeld moest worden, maar ik had ook goed door dat égards geld kostten. Het kostte me veel diplomatie om duidelijk te maken dat ik niet ondankbaar over wilde komen.

    Hoewel Godfrey en R. samen niet veel geld verdienden, was hun armoede relatief. Er woonden in Chunga en de nabijgelegen buurten veel armere mensen. Mensen die iedere dag maar moesten zien hoe ze overleefden. Ook de werkeloosheid was enorm. Toch had iedereen wel zijn bezigheid. Naast melk en paraffine, werd er kapenta (kleine gedroogde visjes), pinda’s en munkoyo (een zoet en zelfgebrouwen bier) verkocht. Veel mensen gingen naar de stad om daar inkopen te doen, die dan gedeeltelijk in de buitenwijken doorverkocht konden worden tegen een hogere prijs. Van buurtwinkels was geen sprake. De meest opvallende marktkoopwaar in die tijd waren doppen van colaflesjes. Aan de binnenkant van de doppen onder een plastic laagje stond een onderdeel van een fiets afgebeeld. Wie alle onderdelen compleet had, kon een gratis fiets krijgen. Maar sommige onderdelen waren zeldzaam, terwijl de fiets fel begeerd werd. De doppen werden verkocht voor hogere prijzen dan colaflesjes. Zeker als de doppen nog voorzien waren van het plastic laagje. Dat was van te voren niet te controleren. Handelaren hadden hun kleedje op de grond gespreid en daarop keurig de doppen met de bovenkant naar boven uitgestald. Het omkeren van een dop betekende meteen een koop. Niet zelden brak er ruzie uit omdat een handelaar handelde in doppen waar het plastic laagje al uit verwijderd was. Een dop kon wel drie à vier keer zoveel kosten als een colaflesje.

    Godfrey en R. hielden zich met dergelijke handel niet bezig. Zoals zij zeiden: wij hebben liever cola dan geen fiets. Godfrey ging voor zijn studie vaak naar de stad en meestal bracht hij dan ook wat extra verkoopwaar mee. Iedere kwacha kon gebruikt worden. En zo bleef het gezin in leven.

    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • dinsdag, februari 16, 2010

     

    Collages d'hiver 12

    Shaky; Wankel. Klik op het plaatje voor een vergroting. Copyright Villa La Repubblica 2010.

    Labels: ,

  • CONTACT
  • Facebook
  •  

    Favourite things update 2

    One of my favourite artists in The Hague, Navid Nuur is still taking part in the exhibition ‘Up to you’ at Stroom HCBK in The Hague together with designer Thomas Lommée and architect Yona Friedman (until 28 March). He seems to be quite busy these days as a solo exhibition (called “The value of void”) of his work will open at De Hallen in Haarlem on 20 March. A comprehensive catalogue will be presented in co-operation with the Fridericianum in Kassel and the S.M.A.K. in Ghent. Can’t wait to go there...

    In The Hague at the Gemeentemuseum is at present the marvellous exhibition “Kandinsky en Der Blaue Reiter” (Kandinsky and The Blue Ryder) with pre WW I works by Kandinsky, Marc, Macke and Campendonk amongst others. New to me are works by Kandinsky’s friend Gabriele Münter. To me Kandinsky’s pre WW I work is his most interesting. And over all the Blue Ryder period is one of the most inspiring periods in Western art. It is full of youthful energy and colourful painting and there are some real great masterworks to be seen (until 24 May).

    Artist Hoshyar Rasheed, originally from Iraki Kurdistan, is living and working in The Netherlands since the beginning of the 1990’s. His works are both colourful and wistful. The colour fields in his works seem to contain different worlds that can’t exist without each other. An exhibition of his works will be opened at Beemster Art Centre, Amsterdam on 26 February. Details here.






    Browsing and surfing the web makes you sometimes run, or rather fly into surprising things. Not in the least into the relatively new web log of my colleague Roeland Zijlstra. Didn’t hear from/about him for years. Take a look at his wonderful portraits and conclude that average people don’t exist.







    A site i regularly visit is Ubuweb. A site full of voices, music and movies from the world of modern and recent art, literature, music, etc. New features are regularly uploaded. Recently i saw Larry Jordan’s short animation Hamfat Asar here. Take a look and take a look again, and again, and again. Added to the Ubu collection are boxes of the Aspen magazine of the 1960’s. Read here what Aspen was all about. And take e.g. the recently added numbers 5 and 6, full of modern music, poetry and films. Or in edition nr. 2  – less modern - hear Scriabin’s 10th piano sonata played by Daniel Kunin here or here. Scriabin epitomizes the idea of the sublime in 19th century romanticism. And sounding quite 20th century by doing so. Well, wasn’t the 20th century but an extreme continuation of 19th century romanticism?
    I am really waiting for a magazine like Aspen in this (post)modern age. Aren’t we already living in future?



    I also ran into the website of Roa, a Belgian graffiti artist based in Ghent. See for yourself in this short Youtube video. Or go to Youtube here.

    VLR

    Labels: ,

  • CONTACT
  • Facebook
  • zondag, februari 14, 2010

     

    Mouse speak 05

    Some pictures i found on loadtr (see Mouse speak 04) could be categorized as portraits. Portraits are always interesting and they contain different possibilities. I chose three portraits to deal with the three most important features of the face: the mouth, the eyes and the nose. There are two pictures of women and a man’s portrait. The two women are models and clearly meant to be sexy soft porn. The funny thing about this kind of soft porn is that the real beauty of women is usually hidden, not apparent or just not there.

     

    Reworking of this picture. Click to enlarge. Copyright Villa La Repubblica 2010.

    I chose this picture because it is quite colourful and the lips of the girl are the most attractive part of her face. The rest of the picture are blonde hair, tits and a narrow waist. One could use all kinds of strategies and techniques to comment on this picture, to make it more or less pornographic, to make it satirical or disturbing, or what ever. I chose a “cooler” strategy. Apart from the lips i didn’t find the face very interesting. So i used that as a starting point and i found quite a simple solution using shape and colours of the picture.

     

    Reworking of this picture. Click to enlarge. Copyright Villa La Repubblica 2010.

    This picture is typical soft porn. The girl looks both inviting and defiant. There is a certain order in her pose and her outfit that needs to be broken. I didn’t try that. Doing so would be quite easy and gratuitous and the result would be uninteresting. I chose her for her eye for obvious reasons. But the defiance of her posture and the bleakish colours were a good reason too. So starting point was her eye and further on i followed the Venus de Milo procedure. The back ground colour chose itself.


    Reworking of this picture. Click to enlarge. Copyright 2010.

    This male portrait is clearly not soft porn, sexy though it may be. I don’t know who the guy is. Probably a sportsman or some anonymous feller. Point is i needed a face with a nose. The nose of this gentleman doesn’t seem to be very prominent, but it is certainly a beacon in a rather square face. It is the squareness (in more meanings of that word) of the face that struck me in the first place. So i used that as a starting point. Being vaguely worried of being not very original i found out John Baldessari also made some works leaving the nose open the same way, as you can see here and here.

    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  •  

    Verkiezingen in Den Haag



    Debat tussen lijsttrekkers van PVV, SP en D'66 in De Supermarkt, Den Haag 12 februari. Uitgezonden door Den Haag TV.
    NB!! Het kan zijn dat Uw computer het filmpje niet wil downloaden (filmpje duurt 28 minuten). Bekijk het dan rechtstreeks via Youtube .

    VLR: Op 3 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De Villa staat in Den Haag. Den Haag is één van de twee gemeentes waar de PVV meedoet aan de verkiezingen. Volgens opinieonderzoek zou de PVV wel eens zes Haagse zetels in de wacht kunnen slepen. Welk stemadvies geef je?

    BP: Lijkt me duidelijk: niet op de PVV stemmen!

    VLR: Waarom niet?

    BP: Je kunt in dit artikel en dit artikel zien wat ik tegen Vilders en de zijnen heb.

    VLR: In Den Haag wordt de PVV vertegenwoordigd door Sietse Fritsma. Wat vind je van zijn campagne?

    BP: Ik heb hem in debat gezien met fractievoorzitters Ingrid Gyömörei van de SP en Marjolein de Jong van D’66 en zijn gedrag verbaasde mij niet.

    VLR: Hoezo niet?

    BP: Zijn oplossingen zijn simpel, maar in feite zegt hij niet hoe dat betaald moet worden, om hoeveel bezuinigingen het precies gaat en wat de consequenties precies zijn. Hij praat constant overal doorheen. Hij luistert niet naar argumenten, hij geeft geen antwoord op vragen. En dat alles met dat vervelende stijve glimlachje van hem. Ik geef je op een briefje dat dat geen echte domheid is, maar doortrapte, strategische domheid. Kijk es naar die man. Hij trekt een gezicht alsof hij vriendelijk en begrijpend luistert maar in feite calculeert hij alleen maar of hij niet gewoon de vraag kan negeren en zijn gebruikelijke dingen kan zeggen. Vragen zijn er voor hem niet om te beantwoorden maar om te herhalen wat hij al tien keer eerder gezegd heeft. Hij begint al fraai met een aantal kreten die niet kapot kunnen bij de simpele kijker: “kapot geschrokken”, “over de balk gooien”, “onzinsubsidies”, “multicultureel badhuis”, “corrupte organisatie voor asielzoekers”, “een beeldententoonstelling” en het Residentieorkest is volgens hem een “tromboneclubje” dat alleen door “de elite” bezocht wordt en dat kan dus afgeschaft worden. Vlaggetjesdag mag blijven want “daar is ruimte voor”.

    VLR: Maar zijn zo’n beeldententoonstelling en zo’n symfonieorkest dan niet elitair?

    BP: Daar gaat het niet om. Het gaat erom dat iedereen een kaartje voor het Residentieorkest kan betalen als hij/zij dat graag wil of daar nieuwsgierig naar is. Daar is dus niets elitairs aan. De jaarlijkse beeldententoonstelling op het Lange Voorhout is een voorbeeld van hoe je kunst voor iedereen bereikbaar maakt. Het kost de kijkers – jong, oud, arm, rijk, elitair of eenheidsworst - niets om daar rond te lopen. Bovendien trekt het veel mensen van buiten Den Haag die in deze fraaie stad hun geld komen uitgeven. Het is dus onzin dat subsidies hiervoor alleen maar dingen voor “de elite” in stand houden. En Fritsma gaat er bovendien vanuit dat een elite een klein clubje mensen is dat het zelf wel kan betalen. Terwijl smaak en interesse niets met inkomen te maken hebben.

    VLR: Hoe gevaarlijk is Fritsma?

    BP: Zo gevaarlijk als je hem hebben wil. Het hangt ook heel erg van de andere politici af. En ik moet zeggen dat de dames van SP en D’66 hem met veel lef tegemoet treden. Waar zij op afketsen is bepaald niet hun eigen onkunde, maar het strategische, structurele niet open staan voor argumenten door Fritsma. Zijn gecultiveerde domheid.

    VLR: Maar daar is hij niet uniek in?

    BP: Dat klopt, maar hij heeft het tot een ware kunst verheven. Maar je had het over het eventuele gevaar. Fritsma geeft een stem aan dom Den Haag.

    VLR: Nou nou, is dat niet discriminerend?

    BP: Dat is het, maar ik vrees dat het een feit is. De democratie is gebaseerd op intelligentie, ratio en tolerantie. Het is in feite een knap ingewikkelde constructie voor een burger met gewone dagelijkse beslommeringen. Dat je intelligente en domme mensen hebt, is een tegenstelling die we - aangewakkerd door het vooruitgangsdenken van de Verlichting – hebben getracht te verhelpen. Maar dat is niet gelukt. Domme mensen blijven er steeds. Ook zij verdienen een plek onder de zon, ook zij hebben een stem, ook zij spelen het spel mee. Je kunt mensen hun domheid niet kwalijk nemen. Er is daaronder een grote groep mensen die zich vrij acht, maar zich in feite de wet laat voorschrijven door primaire impulsen. De eerste impuls daarbij is steeds dat alles wat verkeerd is altijd de schuld van een ander is. Dat is de worst die Fritsma hen voorhoudt: het is de schuld van “de elite” die haar intelligentie en kennis alleen maar gebruikt om de domme mens te misleiden, te betuttelen en het geld uit zijn zak te kloppen voor onzinnige dingen. En dat allemaal expres om die domme mensen een hak te zetten en er zelf beter van te worden.

    VLR: Ja maar als je voor een dubbeltje geboren wordt, zul je toch nooit een kwartje worden, daar zorgt die elite toch voor?

    BP: Het gaat hier niet om geld en inkomen. PVV stemmers zitten in alle lagen van de bevolking. Nederlanders, Hagenaars hebben veel te verliezen. Fritsma suggereert dat dat verliezen in feite een kwestie is van beroofd worden door “een elite” wier intelligentie in feite “onzin” is. Deskundigheid, intelligentie, het doet Fritsma allemaal niets en dat is ook wat hij preekt.

    VLR: Dat klinkt mij toch heel gevaarlijk in de oren.

    BP: Nogmaals, dat hangt ook van de andere partijen af. Schurk niet tegen de PVV aan om je kiezers terug te krijgen. Laat zien dat je andere strategieën en oplossingen hebt. Presenteer die en verdedig die en zoek er je politieke en maatschappelijk medestanders bij. Want in je eentje kun je niets. En ga niet in zee met de PVV!

    VLR: Dat werkt?

    BP: Mijns inziens is er niets anders dat werken kan.

    VLR: En wat ga je zelf stemmen?

    BP: Ik weet het nog niet. Ik moet een aantal standpunten nog eens tegen elkaar afwegen, want je begrijpt, ik ben nu eenmaal verschrikkelijk elitair.

    VLR

    PS: Christie van der Haak laat weten op het weblog van Kees Koomen:

    "Bij Gemeenteraadsverkiezingen in de grote steden wordt een vreemde verdeling gehanteerd voor de reststemmen, stemmen die overblijven. Iedere partij heeft te maken met een aantal stemmen dat na de verdeling van de zetels overblijft: er zijn dan net te weinig stemmen voor een zetel méér.

    Als voorbeeld: vier jaar geleden haalde de Haagse Stadspartij net te weinig stemmen om twee zetels in de Gemeenteraad te bemachtigen. Stel dat de drempel 900 is dan haalden zij er misschien 1600, d.w.z. 1 zetel plus 700 stemmen die niet gebruikt konden worden voor een extra zetel.

    Ik was erg benieuwd wat er met die stemmen gebeurde, uiteindelijk praten we hier over 700 Hagenaars die hun stem hebben uit gebracht.

    Het blijkt dat deze stemmen verdeeld worden over de drie grootste partijen - het is een ingewikkeld systeem waarbij de restzetels volgens een voorgeschreven norm gedeeld wordt over de grootste partijen, dat levert dan een zetel op voor de grootste partij, daarna worden de volgende restzetels volgens dat systeem verdeeld, het kan de grootste partij wel 2 of misschien meer zetels opleveren.De VVD had vier jaar geleden in werkelijkheid flink verloren maar kwam door de reststemmen op één zetel winst uit.

    Het kwalijke van dit systeem is dat de kiezers zonder het te weten met hun stem de tegenpartij omhoog helpen.

    Dat is des te verontrustender nu de Peilingen in Den Haag uitwijzen dat de PVV, de grootste of één na grootste partij gaat worden en dus een heleboel op kleine linkse partijen uitgebrachte stemmen terecht komen bij een extreemrechtse partij.

    Waarom niet een systeem waarbij je kunt aangeven waar je stem heen moet gaan als hij op nieuw verdeeld wordt? De bestaande regelgeving zal nu op deze termijn vermoedelijk niet meer veranderd kunnen worden maar

    Ik wil niet dat mijn stem onbedoeld naar de PVV gaat!!!!!!!!!!!

    In ieder geval is het dit jaar nog veel belangrijker dan anders om wél te gaan stemmen en er daardoor hopelijk aan bij te dragen dat de PVV buiten het college van B & W kan worden gehouden!"


    Inderdaad, dit is al een jaren doorgewinterd systeem van stemmen en zetels verdelen en het kan niet zo maar veranderd worden. Des te meer reden om wel te gaan stemmen maar niet op de PVV.

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • vrijdag, februari 12, 2010

     

    Collages d'hiver 11

    Saint Narcissus; Sint Narcissus.
    Klik op het plaatje voor een vergroting.
    Copyright Villa La Repubblica 2010.

    Labels: ,

  • CONTACT
  • Facebook
  •  

    Gaan Haagse beelden verdwijnen?

    'Veelhoofd'. Beeld van Atelier Van Lieshout aan het Spui, nabij de Grote Marktstraat, Den Haag. Onderdeel van het zg. Sokkelplan.

    Den Haag is een fraaie stad met veel verschillende aspecten. Ze ligt aan zee, ze is een badplaats, ze heeft een aantal prachtige natuurgebieden binnen handbereik, ze heeft een historisch hart met daaromheen een moderne mantel, ze is zetel van regering, parlement, staatshoofd en internationaal recht en ze is ambitieus.

    Zo wil ze graag Culturele Hoofdstad worden. Een aantal voorwaarden lijken daarvoor aanwezig. De stad heeft faciliteiten, podia en scheppende en uitvoerende kunstenaars van internationale reputatie.

    Dat komt onder meer tot uiting in de permanente beeldengalerij in de Grote Marktstraat en het omringend gebied. De Grote Marktstraat is een grootstedelijke koopgoot en daarnaast een doorgaande weg voor fietsers en voetgangers. De mensen die er komen, willen er meestal ook weer snel weg, óf een warenhuis in óf snel naar een andere straat. De straat noopt niet tot stilstaan, ook niet voor een etalage. In die straat staat een beeldengalerij als een volslagen ontkenning van het banale consumentengeweld. De beelden zijn van de hand van hedendaagse kunstenaars, vrij toegankelijk, aan te raken en zichtbaar voor iedereen.

    Volgens een persbericht van Stroom HCBK (Haags Centrum voor Beeldende Kunst) dreigt die beeldengalerij te sneuvelen in gemeentelijke plannen voor een herinrichting van de Grote Marktstraat. Stroom zegt daarover onder meer:

    “Op donderdag 11 februari 2010 wordt in de Haagse gemeenteraad de herinrichting van de Grote Marktstraat besproken. In het Voorlopig Ontwerp is de Beeldengalerij (ook bekend als het 'Sokkelplan') van kunstenaar P. Struycken niet meer opgenomen. De stad die met veel bombarie verkondigt Culturele Hoofdstad te willen worden, staat op het punt dit belangrijke kunstproject in de openbare ruimte te verkwanselen. Een verbazingwekkend besluit, aldus Stroom Den Haag, dat dit project met werken van internationaal befaamde beeldhouwers als Karel Appel, Jan Snoeck, Tom Claasen, Carel Visser en Auke de Vries juist in opdracht van de Gemeente Den Haag realiseert. "Het is wrang om te moeten constateren dat juist op het moment dat de Beeldengalerij net als Stroom 20 jaar bestaat en haar 'voltooiing' nadert, de gemeente het goeddunkt om dit ongedaan te maken," aldus Arno van Roosmalen, directeur Stroom Den Haag. Uitgerekend vandaag, werd pal voor het stadhuis een van de laatste beelden aan de galerij toegevoegd; 'Veelhoofd', een opvallend en -mede gezien de Haagse besluitvorming- veelzeggend werk van Atelier Van Lieshout.”

    Uw Villa roept graag en overtuigd “SCHANDE!” mee met Stroom en Arno van Roosmalen. Je kunt kritiek hebben op de inhoud en presentatie van de beelden, maar buiten kijf staat dat er een grote keur aan heel uiteenlopende kunstwerken wordt getoond in de openbare ruimte. En dat op een manier die we in een andere stad nog moeten aantreffen. De beelden zijn in hun afwisseling uitstekende beelden. Ze vallen net voldoende op om gezien te worden en ze zijn klein genoeg om niet in de weg te staan.

    Toch heb ik wat kanttekeningen bij deze alarmbel van Stroom. Bij dit project zijn een aantal actieve en passieve deelnemers betrokken: kunstenaars die verantwoordelijk zijn voor de artistieke inhoud en uitvoering, Stroom als initiator en realisator van het project, het gemeentebestuur dat mede verantwoordelijk is voor plaatsing van de galerij en er aan meebetaalt, het publiek dat de beelden ziet en bij wie de beelden aan moeten komen, het grootwinkelbedrijf dat haar koopgoot opgeleukt ziet met kunstwerken.

    Wat deze partijen met elkaar moeten delen is liefde en enthousiasme voor de kunst in het algemeen en voor dit project in het bijzonder. Liefde en enthousiasme scheppen draagvlak en verantwoordelijkheid. Blijkbaar zijn die onvoldoende aanwezig bij het gemeentebestuur, hoewel de Gemeente Den Haag juist opdrachtgever is van de beeldengalerij. Het is dan de vraag waar liefde en enthousiasme voor de galerij bij de gemeente gebleven zijn en hoeveel draagvlak dat opnieuw kan scheppen.

    Ik pleit ervoor dat er politici en andere beleidsmakers zijn die een duidelijke passie voor de kunst hebben en die passie in beleid om willen zetten. Blijkbaar zijn die er onvoldoende in Den Haag (gestimuleerd door een Nederlandse traditie van non-interventie van politiek in de kunst) en dan is het aan Stroom om die passie in argumenten om te zetten en daarmee de beleidsmakers te overtuigen.

    Dat is geen gemakkelijke klus (zeker waar de gemeente met twee monden lijkt te spreken) en je hebt er naast helderheid en daadkracht ook bondgenoten voor nodig. Sterker, die hadden wellicht vanaf het begin ingezet moeten worden. De natuurlijke bondgenoten van Stroom zijn uiteraard de kunstenaars die de werken gemaakt hebben, maar daarnaast ook andere kunstenaars en andere artistieke instituties in Den Haag.

    Maar dan hebben we ook nog het publiek en het grootwinkelbedrijf als belangrijke spelers. Hebben zij ook liefde en enthousiasme voor de beeldengalerij? Het publiek is ongetwijfeld een lastige factor. Het komt ook niet in de Grote Marktstraat om naar beelden te kijken. Het komt er om er geld uit geven. Nog de vraag daargelaten of het sowieso geïnteresseerd is in hedendaagse kunst. Toch zou het goed zijn één en ander nu en dan te peilen bij het winkelpubliek en het publiek actief kennis te laten maken met de individuele beelden.

    Wellicht ligt daarbij ook een rol weggelegd voor de winkelbedrijven. Het biedt hun de mogelijkheid te werken aan een imago dat meer is dan dat van een grootgrutterige geldwolf. Het schept bovendien verantwoordelijkheid en daarmee draagvlak. Al is het maar vanwege het prestige om een werk van een internationale coryfee voor de deur te hebben.

    Het kan zijn dat daar allemaal aan gedacht en gewerkt is. Maar als lezer van het persbericht van Stroom is mij dat niet duidelijk. Wie onvoldoende draagvlak (passie, liefde, enthousiasme) bij álle betrokken partijen heeft, ziet zijn zaken gegarandeerd stranden.

    BP

    Update:
    Stroom HCBK meldt inmiddels hier onder meer het volgende:
    "De meerderheid van fracties gaf tijdens de raadsvergadering van 11 februari aan dat ze het 'Sokkelplan' graag terug ziet in de herinrichtingsplannen van de Grote Marktstraat. Wethouder Huffnagels is gevraagd om het Voorlopig Ontwerp te herzien."
    We kunnen dus weer even ademhalen. Niettemin duidt dit voorval aan hoe wankel de positie van de kunst in de samenleving is.

    Labels: , ,

  • CONTACT
  • Facebook
  • maandag, februari 08, 2010

     

    Mouse speak 04


    Reworking of this picture.
    Click to enlarge.
    Copyright Villa La Repubblica 2010.














    In the first three Mouse speaksi gave reworkings of pictures found for me by a search engine on ‘a’.

    I decided to use a Dutch dictionary/encyclopaedia to find the next letter combination, which was ‘aa’. ‘Aa’ is the name of some rivers, brooks, lakes and ponds in the Netherlands and surrounding countries. The name derives from an old Germanic word for ‘water’.

    But my search engine didn’t find that particularly interesting. On the contrary, it found a host of extremely uninteresting pictures from a Turkish website, where people can either upload or download pictures from. Most of the pictures my search engine found here on ‘aa’ can’t be categorized at all. Neither were they useful.

    What is a useful or an interesting picture? There is no standard definition as it is a purely personal question. To me a useful picture is a picture that relates to my own world such that i can add something to it or change it in a way that it is a comment on the original. Another condition i make is that the result must stand on its own as a picture. So in the case of the pictures of this website this posed a real problem.

    I chose this picture to rework for some unconscious reason. I think the colour of the background appealed to me in one way or another. But the contents don’t appeal to me. I chose it because others even appealed less.

    The first thing was to get rid of the content. The white letters are nice and shiny, but are probably added to the picture. The picture itself might be a still from a movie or a TV series.

    I thought the most interesting option would be to grossly overdo the subject, turning the soldier into a kind of grotesque alien. He clearly comes from Heaven as he has wings. And his breath is a bit sharp, to say the least.

    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  •  

    Wordt de vis duur betaald?#2


    Banner van Zeeliefhebbers. Copyright Hugo Schuitemakers


    In dit artikel wees Uw Villa U op de site van Zeeliefhebbers. Via die site wordt U exclusief vis en ander zeegedierte aangeboden, gevangen door vissers die dat kleinschalig en/of innovatief doen. Het wordt aangeboden met een schoonmaak en klaarmaakadvies en met foto’s van de vangst.

    Naar aanleiding daarvan vroeg Uw Villa zich af wat dat innovatieve vissen nu inhield. Hugo Schuitemaker , initiator van Zeeliefhebbers, deed één en ander uitgebreid uit de doeken. Waarvoor hartelijke dank. Hij merkt daarbij uitdrukkelijk op dat Zeeliefhebbers geen keurmerk is. Hugo gedraagt zich als een nieuwsgierige consument die werkt met vissersbedrijven die kleinschalig vangen of innovatief zijn. Dat gaat volgens hem vaak samen.

    Wat het innovatieve betreft zegt hij het volgende:

    “Een innovatie is (in mijn benadering met Zeeliefhebbers) een bewust gemaakte verandering (ten opzichte van de eigen bedrijfsvoering of de gebruikelijke benadering binnen de bedrijfstak). Dit kan technisch zijn, maar hoeft niet.

    Ik ben me er van bewust dat dit een ruime definitie is; op deze manier is er veel innovatie te vinden in elke sector.  In de visserij is dit echter niet vanzelfsprekend. De sector is extreem vasthoudend aan oude technieken en gebruiken.

    Dit komt (denk ik):
    - omdat veel vissers dik onder de plak zitten van de geldverstrekkende bank. Banken gaan op zeker, bekende technieken dus.
    - omdat visserij een vak is dat nog steeds van vader op zoon, ver uit de kust wordt
    - de meeste vissers niet betrokken zijn bij de verkoop en vermarkting van hun vangst. Dit gaat via een afslag, er is geen contact tussen visser (producent) en consument. Vraag gerichte innovaties (dit zijn de meeste innovaties in andere sectoren van de laatste 20 jaar) zijn daardoor niet te maken.

    Kostenbesparende innovaties zijn in de jaren 60 al gemaakt. Deze voldeden de afgelopen 40 jaar prima.

    Op dit moment zit de visserij in zwaar weer. De bekende technieken lonen niet. Er wordt gesaneerd en de prijzen kelderen. Van de vissers die nu nog vissen houdt ongeveer de helft stug vol, hopend op betere tijden. De andere helft is op één of andere manier bewust aan het zoeken naar hoe het beter kan. Ik richt mij op de laatste helft. Veel innovaties richten zich op de beperking van bijvangst en betere vermarkting. Dit zijn (in mijn optiek) precies de plekken waar de sector verouderd is en ook moet innoveren.

    Om dan ook nog even concreet te worden, zal ik je verklappen wat ik innovatief vind aan de vissers waarmee ik tot nu toe werk:

    SL 9 (ZLH 1):
    - Squidjigger installatie voor vissen op inktvis (eerste in Europa)
    - Ombouw naar Flyshoot-visserij;
    - Week op - week af systeem met twee bemanningen voor één schip. Hiermee krijgt de visser een beter leven en kan het schip 7 dagen per week vissen (ten opzichte van 6 dagen per week met één bemanning)
    - Vraaggericht voorverpakken aan boord
    - Zelf exporteren van vangst

    WON 3 (ZLH 2)
    - Na verbod op mechanisch kokkelvissen opnieuw het ambachtelijke handkokkelvissen oppakken.
    - WON 3 is kleinschalig en zeer brandstof efficiënt (visserij op handkracht)

    TS 31(ZLH 3)
    - Op zicht jagen op harder en zeebaars. Deze omsingelen met net en met kabaal (peddels op water) het net in jagen. De netten blijven hiermee niet overnacht staan. Bijvangst is daarmee zo goed als uitgesloten. (hierin zijn zij de enigen in Nederland)
    - Zelfstandig vermarkten van de vangst aan particulieren en horeca.
    - Vissen bewust kleinschalig en op handkracht.

    PD 126 (ZLH 4)
    - Overstap van boomkor naar quadrig (of multitig) visserij (vissen met 4 aan elkaar gekoppelde netten die met (scheer)borden worden opengehouden. Scheerborden: metalen borden (doors in het engels) die als een vlieger op waterstroming zijwaarts aan de netten trekken)
    - Overstap van tong als doelsoort naar langoustine (Noorse kreeft)
    - Vierkant gemaasde ontsnappingspanelen achterin het net.

    HL 6 (ZLH 5)
    - Vissen met wijdere mazen dan verplicht om kleine exemplaren te sparen
    - Vissen bewust kleinschalig en op handkracht.
    - Hebben hun vangst (Laaksumer bot) laten uitroepen tot streekproduct.Ze zijn bezig met het actief vermarkten aan particulieren. Hiermee halen ze hun product uit de bulkmarkt en geven ze het een gezicht. Ze zijn hier nu mee bezig, het is nog niet waar het moet zijn.

    Ik hoop dat ik je hiermee een antwoord heb kunnen geven. Nogmaals, ik ben geen keurmerk. Ik zoek in de visserijsector naar goed nieuws. Innovatie en kleinschaligheid zijn daarbij de eerste grove (en onzekere) afbakening. Ik vel daarbij geen oordeel; ik maak zo veel mogelijk transparant en laat het eindoordeel aan de consument.

    Bedankt voor je vraag,

    Vriendelijke groet,

    Hugo”


    VLR

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • donderdag, februari 04, 2010

     

    Collages d'hiver 10

     

    In the flesh; In den vleze.
    Klik op het plaatje voor een vergroting
    Copyright Villa La Repubblica 2010

    Labels: ,

  • CONTACT
  • Facebook
  • woensdag, februari 03, 2010

     

    Doe een wens bij een put of val erin 028

     


    en ieder kon het zien

    iemand was uitgenodigd het grijs van de hemel af te wassen

    toeschouwers hielden de handen voor de mond
    fanfarekorpsen zwegen stil
    in lijdelijkheid wachtte de lucht over het landschap
    zeeën verebden
    vogels verscholen zich dit was geen feest voor hen

    de hemelwasser rees in volle lengte tussen weg en wolken

    stak beide armen omhoog
    sloeg de ogen neer
    en barstte in tranen uit

    het zal mij niet lukken

    nee
    het zal mij niet lukken





    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook