dinsdag, september 16, 2008

 

Benhura revisited

Foto van site: http://www.utonga.com/catalog_21446.html

Eerder werd ik door een trouwe Villalezer gewezen op de beelden van Dominic Benhura in de Leidse Hortus. Inmiddels heb ik de Hortus bezocht en de beelden bezichtigd. Ik heb Villalezer hierover het volgende terug bericht:


Hoi J.,

Een tijdje geleden was ik in de Leidse Hortus. Op de laatste zomerse zaterdag van dit jaar. Maar eerlijk gezegd: de beelden van Dominic Benhura vielen mij tegen. Zeker, er staan een aantal virtuoze beelden bij. Maar wat mij al snel gaat vervelen is dat je een groot aantal beelden maar van twee kanten kunt bekijken. Van de zijkant is er vaak niet veel aan. Het prettige van een beeld is nu juist dat je er omheen kunt lopen als om een echt ding. Of ik jou nu zie van de voorkant, van de achterkant, van de zijkant, je blijft - als ieder ander - je karakteristieken houden. Hetzelfde geldt voor een koe, een plant, of wat dan ook. Dat moet ook gelden voor een beeld, anders mist het zijn doel.

Een groot aantal beelden van Benhura moet het vooral hebben van zijn charme en kundige afwisseling van steensoort en -bewerkingen.

Zoals ik eerder betoogde moeten deze aspecten gezien worden in een politiek-sociale context. Er moet brood op de plank voor een simpele kunstenaar in Zimbabwe. Afwijkingen van een bekend patroon kunnen je financieel de nek omdraaien. En wat de inhoud betreft: die moet aan de zorgeloze kant zijn. Immers, een meer kritische inhoud kan je politiek de nek omdraaien in Zimbabwe. Dat kan Dominic niet gebruiken, daar hij enige tijd geleden de prestigieuze leiding van het vermaarde en bijna legendarische beeldhouwers opleidingscentrum Tengenenge heeft overgenomen. Het is van het grootste belang dat jonge kunstenaars zich daar kunnen ontwikkelen, bij gebrek aan een behoorlijke kunstacademie. Er zijn dus meerdere mensen afhankelijk van de populariteit van Benhura.

Dat is allemaal begrijpelijk. Maar als toeschouwer heb ik toch in de eerste plaats te maken met een aantal beelden met een voor- en achterkant maar zonder zijkant. Ze zouden als fraaie grafische boekillustraties niet misstaan hebben. De ideeën op zich zijn vaak vindingrijk en sprekend. Maar als beelden komen zij maar heel beperkt tot leven. Het enige wat de zijkanten interessant maakt is dat zij de constructie van de beelden laten zien. Een aspect dat ik toch liever met het totale beeld zie samenvloeien; maar daar kun je over twisten. In het algemeen vind ik de grootste beelden het beste geslaagd. Zij bevatten meer karakter en balanceren op een natuurlijker manier, bijna als planten.

Resumerend moet ik bekennen dat ik sinds rond de eeuwwisseling - toen ik het werk voor het eerst zag - weinig bijzondere ontwikkelingen in het werk zie, behalve herhalingen uit de charme-doos. Daarnaast ook een klein aantal geslaagde beelden.

De redenen waarom dat zo is, zijn weliswaar begrijpelijk maar tegelijk ook triest. Het is bij Dominic Benhura wat mij betreft meer glimlach of ik schiet geworden.

Hoi,
BP

Labels: , ,

  • CONTACT
  • Facebook
  • maandag, september 08, 2008

     

    Doe een wens bij een put of val erin 016


    Echnaton

    we lopen in de morgen door de straten jij en ik
    we zien door nevels heen de zon
    ontstegen aan de mond van Echnaton
    een geknakte schorpioen draait in de grond
    hyena’s op zoek naar wond en drank
    dolen rond de kerktoren die blikkert
    blank van absoluut gelijk
    toegebeden door de balkende meeuwen
    en bovenin de haan op zoek naar Echnaton
    die drukt zijn priesters krammen in de ogen
    en bouwt zijn nieuwe stad in de ochtenddauw

    we lopen schouder aan schouder jij en ik
    de zon - nu groot na het grauwen -
    schijnt over trage versteende rivieren
    vol spirituele droogte en het draven
    van mannen en vrouwen
    zand erover mag niet baten
    een open wond blijft het benauwde vragen:
    ben je slaaf of ben je priester
    of dans je in het oog van Echnaton
    die poorten bouwt voor een hoger doel
    van angstzweet stenen smelten laat
    voor ultieme gesels en voor raketten

    we lopen hand in hand jij en ik
    het is namiddag en het landschap is nu saai
    de moeite eigenlijk niet waard
    op volle toeren bloeit er gaat er dood
    wordt er met ieder woord gelogen
    er loeit een koe er hangt was te drogen
    de waard vertrouwt zijn gasten
    priesters slaven bedonderen hem voor zijn ogen

    we knijpen in elkaars handen
    maar ons zweet blijft koud
    de laatsten gaan naar hun eigen woud
    om morgen weer op zoek te gaan
    naar Echnaton
    zijn ochtend sterft in het oosten
    en in het westen splijt zijn maan
    maar Nefertiti kijkt hij niet meer aan

    een uitgestorven buideldier telt zijn strepen rekt zich gaapt en sluit zijn ogen
    de goden dromen zoals zij nu al eeuwen doen
    voor jou en mij is er niet veel minder dan er altijd was
    voor jou een geest van klei en brood en haren
    voor mij een engel van ivoor


    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook