Doe een wens bij een put of val erin 016

Echnaton

we lopen in de morgen door de straten jij en ik
we zien door nevels heen de zon
ontstegen aan de mond van Echnaton
een geknakte schorpioen draait in de grond
hyena’s op zoek naar wond en drank
dolen rond de kerktoren die blikkert
blank van absoluut gelijk
toegebeden door de balkende meeuwen
en bovenin de haan op zoek naar Echnaton
die drukt zijn priesters krammen in de ogen
en bouwt zijn nieuwe stad in de ochtenddauw

we lopen schouder aan schouder jij en ik
de zon - nu groot na het grauwen -
schijnt over trage versteende rivieren
vol spirituele droogte en het draven
van mannen en vrouwen
zand erover mag niet baten
een open wond blijft het benauwde vragen:
ben je slaaf of ben je priester
of dans je in het oog van Echnaton
die poorten bouwt voor een hoger doel
van angstzweet stenen smelten laat
voor ultieme gesels en voor raketten

we lopen hand in hand jij en ik
het is namiddag en het landschap is nu saai
de moeite eigenlijk niet waard
op volle toeren bloeit er gaat er dood
wordt er met ieder woord gelogen
er loeit een koe er hangt was te drogen
de waard vertrouwt zijn gasten
priesters slaven bedonderen hem voor zijn ogen

we knijpen in elkaars handen
maar ons zweet blijft koud
de laatsten gaan naar hun eigen woud
om morgen weer op zoek te gaan
naar Echnaton
zijn ochtend sterft in het oosten
en in het westen splijt zijn maan
maar Nefertiti kijkt hij niet meer aan

een uitgestorven buideldier telt zijn strepen rekt zich gaapt en sluit zijn ogen
de goden dromen zoals zij nu al eeuwen doen
voor jou en mij is er niet veel minder dan er altijd was
voor jou een geest van klei en brood en haren
voor mij een engel van ivoor


BP