zondag, september 24, 2006

 

Doe een wens bij een put of val erin 006


brief

lieve geaborteerde prinses:
wij zouden er voor elkaar kunnen zijn ik smelt misschien
voor hazelnoten ogen het schone beeld
je huis
mijn muziek jouw hartekreet

ik zou willen zeggen:
dat de wetenschap ons heeft teleurgesteld
we weten nog niet wat we weten moeten op dit moment
wordt op het strand gespeeld
en op de duinen schijnt nog steeds de zon
maar niemand weet waarom

en omdat je gek bent op mystiek:
ik ben je opper aller alligator je alom alziende oehoe
je hongerende harpij die steeds opnieuw je vriendje afpakt

ik zeg - wat ze ook beweren vanachter hun brilleglazen -:
zolang jij appels eet zal ik je bijten in je hals
en als ik je in slaap kon zingen dan zou ik het zeker doen


BP

Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • zondag, september 10, 2006

     

    Doe een wens bij een put of val erin 005


    hier

    welkom hier

    pas op voor doodgereden duiven ze
    worden gerecycled tot meeuwen die
    zoveel edeler zijn en welbespraakter
    die zich blinkerwit opdringen in ansichtkaarten

    en bij haringkarren
    als u mij dan

    toch wil interviewen laten we dan
    hier gaan staan hier ongeveer waar een god fonteinen
    zou verwachten zo’n beetje tussen fladderende meeuwen
    en zoenende pubers zonder erbarmen

    waar ik naar wijs
    daar plakt de maan zijn banden

    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • woensdag, september 06, 2006

     

    Nieuwe spelling 2



    Eerder legde uw Villa u een nieuwe spelling voor.

    Villa-lezer Arjan Knor (aka Braindead - zou die naam er iets mee te maken hebben?) heeft zo zijn eigen ideeën over een nieuwe spelling. Als Villa-commissie kunnen we dat natuurlijk niet goedkeuren, maar de Commissie vindt wel dat de overige lezers er kennis van moeten kunnen nemen. Hieronder vindt u maar liefst twee bijdragen van deze breindode.

    To: "Villa La Repubblica" <villa.la.repubblica@mateor.nl>
    Sent: Monday, August 28, 2006 4:28 PM
    Subject: Re: Villa nieuws 0615

    Geachte Villa,

    Graag wil ik even voortborduur op uw voorstel voor de nieuwe villa spelling. Ik vind dat we de werkwoord vervoegingen ook moeten versimpel. Gewoon een enkele ww vorm voor alle persoonsvormen: We neem het werkwoord lopen als voorbeeld: ik loop; jij loop; hij/zij/het loop; wij loop; jullie loop; hullie loop (hullie ben hier ter onderscheiding van vrouwelijke 3e pers enkelvoud) Voor de verleden tijd zet we er gewoon -te achter: ik loopte, hij brandte; hullie hebte. En de voltooide tijden: zij heb loop; hullie hebte praat. Nog een voorbeeldje: "Ik zou hebben gelogen" wordt "ik zalte heb lieg" We gaan ook niet moeilijk doe met werkwoorden als "samenstellen" die je vervolgens moet vervoeg als "ik stel samen". Onzin ! Het word gewoon "ik samenstel" En de wederkerende werkwoorden kan ook simpeler door middel van een zelf- voorvoegsel. In plaats van "ik was me" wordt het "ik zelfwas"; "hij verbrandde zich" word "hij zelfverbrandte" Ik hoop dat ik u heb overtuig om dit in uw spelling te opneem. Met vriendelijke groet,

    Braindead

    From: "Arjan Knor"
    To: "Villa La Repubblica" <
    villa.la.repubblica@mateor.nl>
    Sent: Monday, August 28, 2006 5:06 PM
    Subject: Re: Villa nieuws 0615 (vervolg)

    Ter aanvulling op mijn eerste reply over werkwoorden: De meeste zinnen worden een stuk simpeler indien van het onderwerp een werkwoord wordt gemaakt en vice versa. Een voorbeeld: "Koffie zetten" wordt "zet-koffien" en "een eitje bakken" wordt "bak-eien". Dit leidt tot een veel compactere taal: de kat op het spek binden -- opbindspek-katten (of opbindkat-spekken) Moeder sneed zeven scheve sneden brood -- Moeder zevensnee scheefsnij broodte. De kat krabt de krullen van de trap - de kat vantrapkrab-krult (of de kat vantrabkrul-krabt) Zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens -- zoals-thuis-nergenstik- klokken. Hopelijk dit nutbegrijp-voorstelt u

    Hoewel afkeurenswaardig, toont deze schrijfwijze wel sterk de samenhang tussen spelling en grammatica aan.

    Overigens moet ik bij deze spelling ook denken aan dit prozagedicht van Jan Hanlo .

    BP

    Labels:

  • CONTACT
  • Facebook
  • zondag, september 03, 2006

     

    Werken met je handen en je hoofd.






    Van boven naar beneden: drie werken van B.C. Epker van diens website: http://www.epker.nl/#archief/index2.html ; twee sculpturen en een aquarel van Peter Otto van de website van Museum Beelden aan Zee: http://www.beeldenaanzee.nl/ .


    Toen ik naar de Haagse Koninklijke Academie ging in 1977 was schilderen voor een beeldend kunstenaar iets ouderwets en verbodens; toen ik van die school afkwam in 1982 was schilderen zo goed als verplicht. Die omslag kwam grotendeels door de lawaaiige doorbraak van de Neue Wilden (Georg Baselitz , Markus Lüpertz , Anselm Kiefer usw.) en de Jonge Italianen (Enzo Gucchi , Sandro Chia , Francesco Clemente etc.). De kreet ‘er wordt weer geschilderd’ hoorde ik toen voor het eerst. Die kreet komt sindsdien eens in de zoveel jaren weer terug, nadat de schilderkunst blijkbaar evenzovele malen wordt dood verklaard. En als de schilderkunst niet dood verklaard wordt, dan is zij wel ‘in crisis’. Het valt me ook altijd op dat deze verklaringen en beweringen nooit iets met de kunstenaars of hun werk zelf te maken hebben. Eerder hebben zij te maken met de markt en met wat het publiek wil zien (en kopen).
    Met ‘er wordt weer geschilderd’ wordt in het algemeen een vorm van schilderen bedoeld die een zekere vitaliteit uitstraalt. Het gaat om een primaire manier van schilderen. Die andere primaire vormen van beeldende kunst, zoals tekenen en boetseren, reizen meestal in het kielzog van de schilderkunst mee. Niets blijkt zo direct als het fysieke contact met het materiaal. Het is nu eenmaal lekker om te schilderen, te klodderen, te borstelen, te tekenen, te krassen, te drukken, te knijpen, te spatten, te spetteren. Het trekken van alleen al een lijn blijft iets magisch houden. Daar kunnen geen vernuftige intellectuele concepten, geen miljoen computers, geen crises, geen oorlogen tegenop.
    Tekenen, schilderen, boetseren, hakken, het zijn zeer lijfelijke bezigheden. Het samengaan van het lijfelijke en intellectuele maakt de beeldende kunst nu juist één van de meest herkenbare vormen van kunst.

    Zoveel bewijst ook de tentoonstelling van B.C. Epker (1968) in het Haagse Gemeentemuseum. Het eerste wat opvalt is de regie binnen de tekeningen. Ruimte speelt er een belangrijke rol, zelfs in het ontkennen ervan. De plaatsing en grootte van de figuren binnen die ruimte is verder steeds van belang. En dan de uitwerking en detaillering: de tekeningen blijven tot op het laatste moment spannend.
    De detaillering geeft aan sommige tekeningen een soort onverwacht raffinement. Gezichtsuitdrukkingen krijgen iets gespannens, genuanceerd uitgewerkte delen van een tekening krijgen iets onherroepelijks. En zo krijgen zowel de algehele regie als de uitwerking en de detaillering een maximum aan uitdrukkingskracht mee.

    Boetseren als primaire bezigheid is aan de orde bij de beelden van Peter Otto (1955), momenteel te zien in Beelden aan Zee in Scheveningen . Binnen het schijnbaar primitieve en ruwe gekneed van Otto wordt een geraffineerd spel gespeeld met details die meer of minder opvallen. Zo zijn er veel keramische stillevens te zien, met soms grote, plomp geboetseerde volumes, waarnaast dan weer een elegant vaasje staat. En zo staat er boven op het beeld Kanonnenmars II - een veel meer dan levensgrote rechtopstaande vorm op een grote plompe voet - een klein kaarshoudertje. Met name in de geboetseerde stillevens gebruikt Otto nogal eens kleur. De kleur van glazuur - die toch al vaak kiespijnopwekkend is - werkt bij sommige stukken met nadruk akelig. De gehele tentoonstelling is overigens gewijd aan totems en votiefbeelden. De melancholie die eruit spreekt, lijkt hier en daar wat morbide. Maar dat maakt het allemaal niet minder indrukwekkend. Want die melancholie is wel met handen gemaakt.

    Wat u of ik van beide tentoonstellingen vinden zegt niets over de eeuwigheidswaarde van het getoonde werk. Maar het getoonde werk zelf zegt wel iets over de eeuwigheidswaarde van het gebruik van het materiaal. Het zégt niet alleen iets over het leven, het staat er dichtbij.

    BP

    Labels: , ,

  • CONTACT
  • Facebook